ERGUVAN ÖRTER BENİ

bir varmýþým,sen de yok olmuþum
ben,sen olmuþum,beni sende unutmuþum..
sevginin temeli,sende erimek.
âsûde geçmiþ seninle hayatým.
mavi derinliklerde olmalýyým þimdi
zaman çok demeyin,söyleyin sevdiðinizi;
rüzgar hep arkadan esmiyor,
yelken hep dolmuyor alabildiðine,
uzaklara gidivermek,var olabilmek,
diyebilir misiniz gücümüz yetecek..
dibe çekecek mi insani yükümüz
ihtiraslar,inatlar,hayatýn içinde..
kalbim þahit,ne yaþadýysam,
anýlarýmý o’na kaydettim.
anlat ki;duysun cümle alem,
gerçek miydi,hayal miydi aþkým..
býrakmadým elini,ben yaþarken,
sen de tut,ölüm, elimi yere düþürmeden..
bak asilzadeler geçiyor boðaziçinden
taç giyme töreni baþlamýþ inceden..
duyduk duymadýk demeyin:
bahar geliyor,erguvana bürünmüþ kýyýlar,
has bahçeye döndü kýrlar..
baþ ucumda manolya
ayak ucumda erguvan,
yazýn üzerimde çiçekleri
kýþýn yapraklarý örter beni...


halûk gürses
Sosyal Medyada Paylaşın: