VARINCA ÇOCUKLUĞUMUZA

unutmak kolay olmayacak çocukluðumu,
unutturamayacak þimdilerde yaþadýklarým.
onlar gerçekti,sahiciydi..
atým vardý çocukluðumda,
inceden,bir kavak aðacýndan.
bindim mi üstüne koþtururdum,
nefes nefese kalýrdým ,aslýnda;
koþan bendim,bacakaramda
atým,kavak aðacým idi..
dönmek istiyorum çocukluðuma
dönmek isteyen varsa;
atýný alsýn da gelsin yanýma..
ben padoklarda yetiþmedim,
o da ne bilmezdik bile..
bilen de varmýydý, o nu da bilmezdim:
yaþadýðým çekmecede, üç site,
beþ on da ev,bolca aðaç,bir sürü kedi köpek,
nereye baksam tarla arazi,
bir de tertemiz gölümüz vardý..
içinde,boyumca balýklarý,turnalarý,
yosunlarý,yýlanlarý,ördekleri,kazlarý..
yani, ismiyle,cismiyle gerçekten göldü..
dönmek isteyen varsa;
atýný alsýn da gelsin yanýma..
suya basma,çamura basma yok ama..
annengiller kýzmaz,unutma.
adamlýðýný giyme sakýn haa..
her evden,her mahalleden
yarým kalmýþ oyunlardan
kirlenmiþ üst baþtan çamura,ýslaklýða aldýrma..
biz özgür çocuklar,
çocukluðu özgür bizler sahiciydik.
aþký þimdikiler oyun etmiþler,
beþ yaþýnda,anaokulunda..
bizler sevmeyi,sevgiyi bildik;
aþký deðil..
tahta oyuncaklarýmýzla,birer üreticiydik.
bizler özgür üreticiydik..
tornetler yarýþ arabalarýmýzdý..
dönmek isteyen varsa,
atýný alsýn da gelsin yanýma..
resim çekerdik,havalý magirus önünde.
hayallerimiz vardý;
mahalle dýþýna çýkmayan,
en afillisi o zaman,
alaman trenine binmek idi.
bilirdik ne zaman geçeceðini,
toplanýr,sýralanýr el sallardýk
gidenlere,tanýyormuþuz gibi yapýp.
gazoz kapaðý koyardýk
alaman treninin raylarýna..
para yapardýk onun ezdiklerini,
alaman parasý ceplerimizde
alýþveriþ ederdik aramýzda..
anlaþamaz,kavga bile ederdik ciddi ciddi..
þimdiki çocuklar bilmesede;
turnalarý, karabataklarý..
dönmek isteyen varsa,
atýný alsýn da gelsin yanýma..
varýnca çocukluðumuza,
nefes nefese kalýrsýn nasýlsa...




halûk gürses

Sosyal Medyada Paylaşın: