Özlediğim, Ama Tanımadığım Sana...

Yabancý bir kimliðe bürünmüþ sessizliðimin,
Bir gün sen de son bulacaðýný hiç düþünmedim…
Seni baþka bir kent’in kýyýlarýnda ararken,
Daha bir sevecektim,
Daha bir âþýk olacaktým,
Öyle söz vermiþtim haylaz çocukluðuma…
Yaný baþýmda duran varlýðýný görememek,
Ýçimde saklý kalan aþkýn beni kör etmesi olsa gerek…
Kim senin için aklýný kaçýrýr ki benim gibi…
Kendimi sevsem,
Senin için verdiðim kavgalarýn adý aþk olmazdý elbette…
Gözbebeklerinde kendimi ararken,
Düþtüðüm boþluðun beni senden uzaklaþtýrmasýný istememiþtim.
Belki de bir çocuk bu yüzden gözyaþlarý içinde,
Kaybettiði umutlarýný arýyor…
Acý olmadan aþk olmaz diyen þairin,
Beni kandýrdýðýna inanýyorum…
Sen varsan aþk var,
Ama acý neden olsun ki…
Öyle ya,
Sen gidecektin belki de…


Ýçinde duyduðun sese kulak ver dediðimde,
Benim içimde ki isyanlarý sen bilmiyordun…
Yalan yanlýþ bir cümle kurup,
Seviyorum demek basitti senin için;
Ki,
Avucunda sakladýðýn ayrýlýklarý bir gün benim yüzüme vuracaðýný bildiðim için,
Seni öylesine çok sevdim ki,
Bir gün benden gitmemen benim için sadece bir tesadüf olurdu…
Haklýydýn, haklýydým ve haklýydý þair,
Acýsýz aþk olmazmýþ…
Ýçinde saklý kalmýþ baþka bir aþkýn izlerini silmeden,
Gelmiþtin…
Ve giderken de öyleydi,
Bildim…


Ben baþka bir kent’in dar sokaklarýnda seni özlerken,
Bilmediðim tüm acýlarýn duraðý oldum istemeden…
Sen kanattýn,
Bense kanamaya dünden razý olan yüreðimi sana emanet ettim…


Geldim diyorsun,
Senin için,
Ben gelmeni hiç istemedim ki,
Gittiðin yerde kalmalýydýn…
Kabuk tutmamýþ yaralarýmý yeniden kanatma isteðine,
Bir anlam vermemi bekleme…
Elini uzat,
Sana,
Sol cebimde saklý kalan emanetlerini veriyorum…

Þimdi attýðým her bir adým da ayrýlýk saklý. Yabancýyýz birbirimize, tanýmýyoruz hatta.

Sosyal Medyada Paylaşın: