Dönmeni Beklerken...

Tüm yaþam hücrelerim gözlerini kapatýyor bir bir.
Gökyüzü kararýyor, sensizlik dolu bir gece, ellerini uzatýyor sessiz kalmýþ benliðime.

Bile bile insan içini acýtacak bir gerçeðin ortasýna atar mý kendisini?
Ýþte ben bunu yaptým,
Yani beni hiç tatmadýðým acýlarýn kucaðýnda uyutacaðýný bilerek seninle ayný rüyada olmayý seçtim. Bu yüzümde gördüðün utanç dolusu gözyaþlarý, iç kanatan acýlarýmýn bir þahididir.
Ne de olsa sen baþka bir kent’in yamaçlarýnda mutluluðunu ýsýtmayý becerebiliyorsun,
Bense acizliðimden hiç ödün vermeden, inatla içimi yakan adýný heceleyip duruyorum olduðum yerde.

Ben hiçbir aþk oyunundan mutlu ayrýlmadým ki sevgili.
Ya sen, çok mutlu olduðun için mi bu oyunda beni bir baþýma býrakýp gitmiþtin.
Doðru ya, alýþtým nede olsa kirpiklerime sürdüðüm gözyaþlarýmla gidiþlerine beyaz bir mendille hiç istemeyerek hoþça kal dediðim insanlarý, yani sevdiklerimi uðurlamaya.
Nereden baþlasam sevmeye, kýrýlan yine ben oluyorum.

Bana gelirken yanýnda kucak dolusu acýlarýný da getirmiþtin sevgili. Hüzün düþmüþ yüreðinin tüm acýlarýný içime çekip, mutluluðumu gözlerine iliþtirdim ve sonra ev sahibi sen oldun, varlýðýna inandýðým umutlarýmýn. Sana derinden gitme dediðimde, içim de kopan fýrtýnalar tüm sevinçlerimi kursaðýma dayayýp kus diyordu, damarlarýmda taþýdýðým inanç dýþý aþkýný.
Israrla seni sevmeyi sürdürüyordum içimde ki fýrtýnaya raðmen, sen bana hiç aldýrýþ etmeden, ayaklarýnýn altýnda ezdiðin gururumu görmezden gelerek o dar patika yolun seni bir huzura eriþtirecek umuduyla tüm kapýlarýný kapatarak çýktýn, aþkýna ev sahipliði yapan yüreðimden.

Dönmen bir mucize olurdu çocukluðunu yitirmiþ, bilmediði sokaklarda her gece seni arayan, hatta ardýna bakmadan o dar patika yolun baþýnda býrakýp gittiðin belki de adýný bile hatýrlamadýðýn bana, yani bize. Döneceðin umudunu, çocukluðumun hayallerine benzetiyorum, hani hiç olmayacak hayaller kurar ya çocuklar, iþte benim hayallerim, bir gün geri döneceðini söylüyor. Ya da ben öyle istediðim için hep dönmeni bekliyorum.

Kapýlarýn yüzüme kapanacaðý korkusu ile hiçbir zaman kabuðumdan çýkamadým gün yüzüne. Siyahi bir yaþamdý benim ki, kim bilir adýný bilmediðim kaç kiþi daha yakacaktý kanýmda yüzdürdüðüm sevinçlerimi.

Sosyal Medyada Paylaşın: