ölümün dudaklarını öptüğüm zaman

.



ay geceyi ayarttýðýnda
an
tükenerek ölümüm dudaklarýný öptü zaman


çöküyor yine bedenime efsunlu karanlýk
gözlerin feri düþüyor aynalara sarýlarak
zaman akrebin zehrine yenik
yelkovan uzun bacaklarýnda yürüyor aný
ruhumu çiðnerken eziyetli saniyeler



lanetli nefeslerin buðusuna k/yazýyorum adýmý
sýrtýma kana susamýþ saatler yüklüyor ceset torbalarý
a�na susuyorum - kýmýldamýyor kýzýl gözlerim
yaþa kanýmý damýtýyor damarlarým
iblisin þövalyeleri danslarýna baþladýðýnda
acýya açýyor kirpiklerim sarmaþ dolaþ
siyaha saplý



beyaz kanatlý ruhlar kör karakargalarla
karaaðaçlarý ekiyor gökyüzüne
kanlý nehirler t/aþýyor göklerden
örümcekler öpüþüyor akýyor aðlar üzerime
acý kýzýla doðuyor aciz tenimde
güneþe yalvarýyordu saçlarým


korkularýmda üþüyor ruhum mor buzlar içinde
kulak zarýný deliyor kahkahalý ýslýklar
ölüm makineleri kurulu meydanlarda
mor kuyulu dudaklarým umut ipini diþliyor
cellâtlarýn acýmasýz seslerine inat
kendi narama düþüyor dizeler



þaþkýn ruhum eksik kelimelerle susturuyor bilinci
hassas bir kuþ beyaz gözyaþlarýný damlatýyor yanýk tenime
cana can olan ýlýk rüzgârý taþýyor kanatlarýnda
daðýlýyor parça parça bulutlar
geçmiþ yýkanýyor soðuk sularda
uzanmak istiyorum yeþil çayýrlar üzerinde
sonsuzluða açýlan yeni bir boyutta
sonsuzluk istiyorum gerçeðin huzurunda
ölüm-ölümsüzlük ne tatlý sýzýyor damarlarýma







Sosyal Medyada Paylaşın: