gecenin uykusuz týkýrtýlarýnda sensizliði duyuyorum
yaþlar çiseliyor gözümden,aðlýyorum
bir aðýdýn þairliðini yapýyor rüzgar
teninin sýcaklýðýný hatýrlatýyor üflediði an
ve ’sen’ yerine koyuyorum,sarýlýyorum...
gökyüzü birden kimsesizleþiyor
ne ay asýlý þimdi yerinde
ne yýldýzlar sohbet ediyor aralarýnda
herþey susunca korkumun yüzünü kapatarak
bir gölgeden fýþkýracaksýn diye bekliyorum,yanýlýyorum...
gece üzerindeki kirleri topraða gömüyor
yavaþ yavaþ sabah doðuyor...
acýmasýzlýðýn baþ öðretmeni hayat...
bana geceleri ölen güneþ gibi
her gün yeniden ölmeyi öðretiyor
her an sensizliðin doðuþunu yaþamayý...
ölüm öðretilir,öðrenirim biliyorum
ölümü yaþarým da
yaþayan sensizliði,yaþayamýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.