kereler yalan yedik,kereler öfke içtik
kalleþ denen hayatýn sýfatlarý hep bizdik
kalpten umut bekleyen kaderi her an ezdik
suçluyu ararken hiç ’ben’ diye düþündük mü?
yollarda duran taþý kaldýrýp baþa attýk
sohbet bekleyen dili küfürlerle ýslattýk
þahince gözümüze leþ haramlar tattýrdýk
zevkli diye yapýlan yanlýþý düþündük mü?
dedik ki ’benim derdim tüm dertlerin patronu’
sonra da isyen edip dedik ’yok bunun sonu’
dertler çok uzaktayken hatýrladýk mý O’nu
yanlýþlýkla da olsa duayý düþündük mü?
ali’nin gözü yeþil benim ki neden siyah
kýskanýp dururken de dilimiz de binbir ’ah’
þükrü bekleyen Ýlah demez mi bize ’eyvah’
görmeyen kör gözler rengini düþündük mü?
dün alýnan ekmeði bugün sattýk çöplere
veren elbet indirecek hakettiðimiz yere
taze olmazsa yiyemem demek yerine
ekmeksiz kemiklerin resmini düþündük mü?
biz;vicdanýnýn sesini dinlemey korkanlar
biz;büyüklenip duran minicik insancýklar
biz;rahmetten kaçýp da ateþe soyunanlar
henüz ölüm gelmeden ölümü düþündük mü?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.