uyuyan gölgelere ölüm ýsmarlayan an
aydýnlýðý bekledim gece uludu bir an...
kalplerin gözucundan durup baktýðým bir anuyuyan gölgeleri uyandýran bir zaman
korkudan geçemeyen zavallý zaman vardý
havzasýna ulaþmak sevinci içinde kan
topraða al renk atýp gönül boyu akardý
terbiye koðuþunda çay demlediðim bir an
gördüm ki hiç kalmamýþ insanlarýn hayasý
kavrulmuþ duygulara yalan sözleri kusan
sahibin kefeninden silinmiþ canlý yasý
yetim bir gökyüzüne ýþýnlandýðým bir an
oynuyordu dünyayý anlatan tüm sayfalar
kadife yumuþaðý hislere kurban olan
tanýnmayanlar vardý namý puslu simalar
isimsiz duvarlarýn adýný andým bir an
susuyordu dilinde mürekkep dolu hüzün
gölgelere sýðýnmýþ çýplaktý sefil insan
kalmamýþtý hatýrasý utançtan pembe yüzün
katiller diyarýnýn pistine girdim bir an
susuz kalmýþ damarlar topraðý besliyordu
terleyen ruhlarýna güneþ sýcaðý basan
tüm insanlar birlikte ölümü istiyordu
aydýnlýðý buldum ben uluma bittiði an...
SELÝM YILMAZ
sence35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.