Günü gelmiþse ayrýlýðýn,
Kýrýcý olmaya baþlamýþsa sözler,
Ve susmuþsa yürekler,
Gitme zamanýdýr Gülüm.
Umutlar yeþertiriz
Mor çiçekli hayal bahçelerinde
Her þey nasýlda güzeldir sevip sevilirken.
Sonra bir fýrtýna baþlar
Bükülmüþtür boynu Cezayir menekþesinin
Harabedir artýk gönül bahçemiz
Ve gitme zamanýdýr Gülüm.
Akýp giden zamanýn diþlilerindeyiz
Ve uzaklaþýyoruz
Gittikçe küçülüyor siluetlerimiz
Geceye dönüþüyor aþkýmýzýn gündüzleri
Ýþte o an gitme zamanýdýr Gülüm.
Mahcup ve masum gözlerin özlemi
Eritiyor Ýstanbul’un karlarýný
Ve yere düþen kar tanelerinde
Yitiriyorum benliðimi
Ve gitme zamanýdýr Gülüm.
Hani sen Ýstanbul’umdun
Sevilen,özlenen,inciten,yaralayan,üzen
Ama asla vazgeçilemeyen.
Kime kurban ettik
Bu þehirden daha büyük sevdamýzý Gülüm.
Artýk bu þehirden de senden de gidiyorum
Hoþça kal hasretim,doyamadýðým
Hoþça kal Kýnalý kuzum
Mahzun bakýþlým
Hoþça kal..
24/01/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.