neden yitirmiþ renklerini gökkuþaðý ! her yer alabildiðine gri... yeþile çalan gözlerin vardý hani, içinde kaybolur, sonrasýnda dudaklarýnda bulurdum kayýp nefsimi, ben; saçlarýnla sevmiþtim rüzgarý, nemli avuçlarýn vardý, ki o avuçlarýn deðilmiydi ; ellerimin hasreti...
toprak çekiyor beni sevgili, sanki ölüme gider gibi... Sosyal Medyada Paylaşın:
zephyre Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.