-Kristof Colomb’u ben keþfettim; beni bir eyvâh aklýyor ve bir de Kirli Ýsabel...
Sahilime demirliyor rotasý þaþmýþ her kâþif,
Kumu dingin saatlerim, murçluyor taþ takvimleri...
Yanaklarým paslý zincir, düþkün þakaklarým lif lif;
Menzilimi dizginliyor, göðsünde sýzdýðým bedel!
Âyinlere gömülürken gözbebeðimin çeperi,
Beni bir siyâh saklýyor ve bir de Kirli Ýsabel...
Sakýn susma! Sesleniþler, terk düþlerime hâledir.
Sakýn susma! Sesleniþler, baðrý yanýk bir lâledir.
Velvele koparan sesler dârr-ý nârdýr, sakýn susma;
Düne, bugüne, yarýna ay aydýnlýk meþ’âledir!
‘Çýk gel’ diyorum içimden, lâtif atlasým dip-bucak;
Hûrufat hükmünde tek harf, þerhliyor tüm mevsimleri...
Kollarým göðe kalkýyor, gamdoðumum kucak kucak
Alným nâra uðraðýnda, hayâllerim yaprak gazel...
Baskýnlarla yýrtýlýrken âhýmýn demir siperi,
Beni bir günâh haklýyor ve bir de Kirli Ýsabel...
Sakýn susma; sustuðunda, kandil yazýmlar islenir.
Sakýn susma; sustuðunda, bulut siner, yer sislenir.
Âhd û misâk dehlizimde zikrim yârdýr, sakýn susma;
Öpülmemiþ dudaklarým, yâr nefesinde hislenir!
Oniki Ocak Ýkibinon – Gaziantep
Hakan Ýlhan Kurt