Daha bir uzadý geceler, Büyüdü suskunluðum Büyüdükçe içimde kelimeler...
Bir tül aralandý penceremde, Yaðmurlar çiselerken âþýklarýn üzerinde.
Dünya, içindeki dünyadan göründü Ve ilk defa hayat; Gözlerinin rengine büründü.
Ýki fay arasýnda yürek, Tedirgin ve ürkek. Þimdi payemde ömür, Nefessiz yaþamak gibi bir þey, Üflesem yer, yerin dibine girecek.
Adýmlar götürür gölgeleri, Gittikçe flulaþan resimlerin içine. Zaman eþeledikçe saatleri, Seviþir birbiriyle, Velut bir yalnýzlýðýn Doyumsuz þekilleri...
Þebnemlere bulanýr hüzün, Düþer kalemimden bir ayrýlýk vakti. Failiyim; Müebbede hüküm giyen bu yüzün, Çizgilerinde söylenmemiþ her sözün...
25.12.2009 M.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.