Neye baksam saplanýr canýma Kor uçlu birer ok gibi gözlerin. Delip delip geçer duvarlarýmý Kanarým...
Perdeler indiðinden beri Masumluðumun ezgisine, Bürüdüm duvarlarýmý Günahlarýmýn rengine.
Çocukluðumda hiç bilmediðim Katran karasýný sevdim...
Her nazarýn bende bir yara Kilidimi kýran balyoz, Ben kendi hücremde kaçaðým. Iþýklar düþer gölgeme Þimdi geceye sýðýnýrým. Ayýn þavký vurmasýn yüzüme Utanýrým...
Hiç bitmesin isterim gece Görünmesin kimseye; Ýlkinden baþlayýp bugüne dek Her nefesimde süren kavgamda, Her defa yenik düþmüþlüðüm. Bu yüzden oldu Benim siyaha düþkünlüðüm.
m.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.