Ermiþ bir rüyanýn sabahý Karanlýk bir yola baþlýyor ömrüm Korkulara saplanmýþ umutlar diziyor ardý ardýna Bir duyan olsa Öldüm sanýr ve selamý bekler akþama
Ýkindi ya da öðle deðil benim cenazem Gece kuþlarýnýn çýktýðý vakit oldu ölümüm Öylesine Yola çýkmýþ yolcular gibi bavulsuz býraktý ruhum Ölmedim Galiba kaybolan gururum Ondandýr yok sayýþým kendimi Kalabalýk ortasýna oturup sorduðum sorular ondandýr Ölen kim ? Nerden geliyor bu yalnýzlýk kokusu
Vakit çok geçmiþ deðil Burnumun direði sýzlýyor Kendi kokumu duyar oldum saðda solda Korkuyorum Birazdan ölümü de görecek gibiyim Sanýlacaktý oysa … Þimdi hazýr bekliyor bir teneþir Ve tanýdýklarým aðlaþmakta…
II
Ermiþ bir uykuya yatmadan Uyanmýþlýðým dürülüyor boðazýma Ölmemiþim hepsi bir rüyaymýþ Ve rüyalar bilmem kaç saniyelik beynimin ucunda Beni çýldýrtmakta .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.