DAMLALAR ERİTİYOR

yollarýn sefalet kokulu boþluðunda yürüyorum

hislerimin gözü açýk..

içimde korkunun sessizliði,

duygularýn en acilini arýyorum...

sevincim kursaðýmda geçmeyi bekliyor...

dudaklarým bir þarkýnýn nakaratýný tekrarlar gibi

ölümü sayýklýyor...

uzaktan sesini duyuyor belki..belki yaþýyor...

ruhum belli ki toprakaltýný özlüyor...

gözlerim saðlamasýný yapýyor ’hayatýn’

her iþlemde ’yaþanýlmaz’ çýkýyor..

yýllara saygýyý öðretiyor karýncalar

zaman süpürerek ilerliyor...

bedenim aðlamýyor...

sadece..

yaðmurda kalmýþ bir sabun gibi

her damlada eriyor...











Sosyal Medyada Paylaşın: