GÜNEŞLE DOĞAN SEVDA

Bir sevdayla yýkanýr yüzüm,
Güneþ’in her doðuþunda,
Ve sabahýn çiði düþer yanaklarýma,
Sevdaya sarýlmadýðým zamanlar,
Üþürüm.
Horozlar öter,
Vakitsiz,
Kuþlar geçer sürü sürü,
Gönlüm takýlýr gider peþlerinden,
Çok uzaklara.
Ve ilk yaz çiçekleri açar,
Gönlümde…
Alýr sevdamý,
Hiç kimsenin bilmediði,
Bir yere giderim.
Hiç kimse olmaz yaný baþýmda,
Gözlerinden baþým döner,
Sarhoþ olurum,
Ve delice sarýlýrým sevdama,
Öper dudaklarýmdan yavaþça…
Bir þeyler fýsýldar kulaðýma,
Gülümserim.
O zaman, ne zamaný takarým,
Ne de geçip giden yýllar umurumdadýr.
Birden bire tutuverir elimi,
Bin kez sorarým,
Ve bin kez tekrarlar beni sevdiðini.
Çaðýldayan dereden kurbaða seslerini duyarým,
Avaz avaza bir þiir okurum,
Bir türkü söylerim sevda üstüne,
Unuturum geçmiþ…
Ve güneþ kýzýllaþýr,
Utangaç aþklar gibi,
Bir sevdayla kapanýr gözlerim,
Güneþ’in her batýþýnda…


ONUR SANCAK

Sosyal Medyada Paylaşın: