ESKİ EV

Bir zamanlar hayat vardý bu evde,
Yeþildi hep balkondaki zambaklar,
Mutluluk timsaliydi pencerenin önündeki begonyalar.
Bir baþka sarýlmýþtý pencere kafesine sarmaþýk,
Hep hüzünlü þakýrdý kafesteki kanarya,
Umutlar asýlmýþtý tablolar misali duvara,
Yürekler serilmiþti yere kilim kilim,
Bir sevda tüterdi bacadan,
Bir sevda piþerdi tencerede.
Genç kýz her akþam tozlu sokaða bakardý,
Mor perdenin ardýndan.
Bir özlem tüterdi gözlerinde,
Bir kývýlcým yanýp sönüverirdi yüreðinde,
Derken gururla geçerdi delikanlý,
Tozlu sokaktan.
Mor perdenin ardýna bakardý,
Hayat dolu.
Bir demet toplardý yýldýzlardan,
Sevdasýyla baðlardý,
Kýza uzatýrdý.
Kýz koklardý bir süre,
Yüreðine bastýrýrdý.
Bir buse gönderirdi delikanlýya.
Kadýn;
Saçlarýndaki gümüþleri tarardý,
Bir eþarbýn altýna saklardý,
Albümdeki sararmýþ fotoðraflara bakardý,
Özlemle.
Bir damla yaþ gelirdi gözlerinden,
Kýrýþmýþ yanaklarýna akardý.
Titreyen elleriyle silerdi yaþlarý.
Çýplak dallara bakardý bir müddet,
Yalnýzlýk þarkýlarý dinlerdi daha çok,
Bir yaprak daha kopardý ömründen.
.....ve sonbahar geldi.
Delice fýrtýnalar esti evin üstünde,
Alýcý kuþlar dolandýlar,
Yapraklar misali döküldüler,
Birer birer.
Ve mor perde kapandý,
Ve söndü bu evin ýþýðý........

onur sancak
Sosyal Medyada Paylaşın: