GECEKONDU

Taþlý tozlu yokuþ bir yol,
Basma perdelerden sönük bir ýþýk sýzýyor,
Sývasýz badanasýz gecekondularda,
Yüz mumluk bir tek lamba,
Keder dolu küçücük bir oda,
Ve odada bir kadýn.
Kadýnýn gözleri uzaklarda,
Bir beklediði var belli.
Her karaltýda gözleri faltaþý gibi açýlýyor.
Yüreði oynuyor.
Sonra sönüveriyor umutlarý,
Biten mum gibi.
Ve yeniden uzun bir bekleyiþ.
Küçük oðlanýn elinde çikolata,
Adisinden,
Yirmi liralýk.
Bir elinde naylon araba,
Onun da bir beklediði var besbelli,
Hayattan.
Belki de yeni bir çikolata.
Bir sessizlik çöker sokaða,
Derken uzun uzun ulur köpekler,
Sokak lambasýnýn altýnda,
Üç beþ karaltý.
Delikanlýlar konuþur,
Öteden beriden, þuradan buradan.
Bekçisi yoktur bu sokaðýn.
Beklenecek neyi var ki,
Umutlarýndan baþka,
Sevdalarýndan baþka,
Bekleyiþlerinden baþka,
Hasretlerinden baþka.
Hepsinin dilinde,
“Bir gün olacak”
Sonra,
Dertler çöker bulut bulut,
Asker türküsü söyler bir kýz,
Hüzünlü.
Yaðmur damlalarý akar odaya,
Kadýnýnsa gözyaþlarý damla damla.
Begonyalar, sardunyalar süsler pencereleri,
Balkon sefasý yapýlýr.
Sýcacýk çaylar yudumlanýrken,
Dudaklarda sitemli bir çýðlýk,
Ve bir damla gözyaþý vardýr gözlerde,
Derken birer birer söner ýþýklar,
Uzun bir bekleyiþ baþlar sabaha,
Boðar geceyi zifiri karanlýk,
Bir sessizlik çöker küme küme,
Yavanlaþýr...
ONUR SANCAK
Sosyal Medyada Paylaşın: