isimsiz derelerde üzgüyü yýkayalý notalý eller
hibe edip sýrtýndaki akrepli acýyý ayný aynalara bakanlara
soydu sýrrýný güneþi ellerine alarak!
deðiþmeyen tek gözdür ya insanda
son kez baktý sis aynasýna
yýllarý satalý peynir gemisine
laf ebesi geçmiþi gördü
ne çoktu alnýnýn girdaplarý ya Rab
küs deniziyle çalkalanalý çehresi…
her kapanan kapý bir baþkasýný açalý
umut kolunu tutmaktý oysa yaþamak
kaç kez hüznün eþiðinden atladý mevsimler
yas yastýðýnda taþlaþalý yürek
ne yol tükendi ne de saðanaklý geceler.
bileyli bakýþlarýný kuþanalý keskin yüzlü söz
kesti kimliðindeki boþ dizeleri
Ýçli bir sesle doðruldu gerçeklik
gamzelerinden çýkardý gülümsemeyi
/usulca
sevmek gibi
sevinmekti boy aynasýna bakmak!
ne kolay geçiliyor geçmiþ köprüsünden
ip cambazlarý da öyle yapýyor bak
belki sopanýn iki ucundadýr denge denen
boþluk ve dolulukta…
yansýlamalardý göllere düþen
bir aðaçta yeniden yeþermekse sevda denen…
þimdi rahat býrak zamaný
hayatýn en güzel ýþýðýdýr an!