þimdi sana sus desem incinirsin
dilimde vurulur sözler.
uzak yollara düþer özgür kuþlar
Ilýman ülkelerin dallarýna tüner de hasret
yine de kendine düþ bulamaz kýrýk kanatlar.
ayraçlý kitaplara saklayalý küslü aðýtlarý
beklemeye kaldý bahar
þarap sarhoþu ve bað bozumu tutkular.
ölüm üþümesindedir özlem
göç mevsimi gelmeden giden
kýþa býrakýlan kýrlangýç yuvasý acýlar.
hissettiðin kadardýr hüzün
hiç sayýlalý insan bilgeliði
duvarlarý yýkýk köy okuludur cahillik
ve kara tahtada beyaz tebeþir kadardýr masumluk.
þimdi sana sus desem!
rüzgâr durulur teninde
kendini boyamaya kalkar deniz
aðaçlar mevsime uyar
gözlerini aðlatýr gök.
açýk kapýnýn eþiðinde kalalý zaman
anahtarý kayýp eþiði kýrýk
bir büyük handa geçer yaþama konuk olmak.
yollara düþen yapraklardý
“ayva sarý nar kýrmýzý sonbahar”
hangi þair götürdü ki mýsralarýný
ya yazýlandýr alýn yazýsý
ya da þiir kadar!