çekinmeden dokun þiirin puslu gözlerine uyanýrsa avuçlarýnda güneþin deli saçlarý Ýstanbul duymadan uçur yaralý martýlarý biri bende kalsýn! nasýlsa acýya alýþýktýr bir yaným/ýz göðün en mavi yerinde kalýnmýyor hep ve yaðmur en çok gece yýkar çatýlarý Elsa’ya yazýlan þiirlere benzer hasret.
ertelenmiþ kadýn çýðlýðýmý ve renklerinde yakalarsan gökkuþaðýný bir fotoðrafa ver adýmý…
sana baharý son bir düþ getirirse dizeler solmayan yapraklarý saklarsa parklar çocukluðu getirir baloncu yeniden saçlarý sýk örgülü kurdelesi beyaz gülüþü yeni çiçeklenmiþ nar aðacý yine de hazan boy göstereli rüzgâra alýnýp yaðmura küsüyor kýþa yatýyor sensizken her mevsimin baðrý!
bu þehri bölüyor ya deniz iki sevdaya iki elim iki yanýmda sessiz caddeler isimsiz.
ince boyunlu kuðuysa hüzün sakladýðý özlemle avunur yüreðin atýþý baðlý kanatlarýnda kalýyor ya özgürlük dediðin ve; “sana büyük bir sýr söyleyeceðim kapat kapýlarý ölmek daha kolaydýr sevmekten”
göllere yansýyan sabýr aynalarýna bakalý yüzü/m bir o kadar duru bir o kadar eksik bir þiir ki adý yok…