Hoşça kal sevgi/li/m…

…
“Sana git diyorum sevgili,
Git...

Bir sabah ansýzýn git,
güneþ doðmamýþ olsun, kuþlar ölüm uykusundayken git...
Býraktýklarýný unutmadan,
Dudaklarýma sürdüðün kan’ý silmeden git..”




Islak kaldýrýmlarda sana üþüyordum,
Ve ne zaman dudaklarýndan düþsem,
Tüm senli yanlarým kýrýlýyordu…

Acýsý bulaþýyordu gözlerime ayrýlýðýn,
Düþüp düþüp ölmemek de niye…

Yine,
Çocuk yanýmla seslendim sana,
Bu dört duvar arasýnda aþk/ýna üþüyorum,
Oysa sen,
Yalnýzlýðý içiriyorsun bana ellerinden...

Ve,
Sen gitmeyi seçtin,
Belki de yapabildiðin en iyi þeydi gitmek,
Bir bakýma seviyordun gitmeyi,
Arkanda býraktýðýn hüzün düþen yüreðin acýmasý,
Sana mutluluk veriyordu…
Mutluydun,
Ardýndan aðlayan gözlerin bakýþýnda…


Ne geriye bakmak aklýna esiyordu,
Ne de yýktýðýn bir hayat beyninde zonkluyordu,
Sen vardýn,
Sadece,
sen…


Bu kadar acýmasýzdýn,
Bu kadar vurdumduymaz…

Ýlk durakta beni bekleyen birisi elbette var/dýr diyordun,
Elbette….
Olmasa da aldýrýþ etmeden beklemeyi seçtin,
Aslýnda sen elindekini kaybetmenin gururuna bürünüp,
Hep biri/si gelecek demekten baþka bir þey yapamadýn…


Erken baþladýk bir þeylere,
Uzunca düþler kurduk,
Bulutlarýn üzerine çýkýp hayal dünyasýna attýk kendimizi,
Düþeceðimizi hiç hesaba katmadan hem de…


Ve,
Düþtük…
Elimiz ya da kolumuz kýrýlmadý,
Ayaðýmýz da…
Kýrýlan kalplerimiz oldu,
Ya da biz kýrdýk…


Bir veda havasýnda kuruyoruz tüm sözleri,
Ben en fiyakalý kelimeleri seçtim,
Sen en acý tarafýna yasladýn yüreðimi..
Ýçimden kýsa sürsün diyordum bu veda havasý…

Sustum….

Ben kelimelerim tükendiði için susuyorum..
Oysa üç harfi yan yana koyup,
“Aþk” diyebilirdim,
Ya da beþ harften “Mutlu” edebilirdim kendimi…


Hoþça kal sevgi/li/m…



Düþündüm de neyi, neden yazýyorum ki…
Gülmek yaptýðým en iyi rollerden biriydi….
Aðlayýþlarým kýrýlan oyuncaklarýmýn ardýndan olsaydý KEÞKE...



Þair Ceketli Çocuk/Kasým 2oo9

Sosyal Medyada Paylaşın: