Özlemden kimse ölmüyor.. ama ben ölüyorum Nefes alýyorum, ama yaþamýyorum.. Sesim çýkmýyor ama avaz avaz baðýrýyorum Ayaklarým gitmiyor ama son sürat koþuyorum.. Aahh yaralý yüreðim, görmeyen gözlerim, duymayan kulaklarým. Hepsi yerli yerinde oysa, neden eksik yapýyor görevini. Kaçýrdýðý çok þey var yaþamda…
Baktýðým halde göremiyorsam, Ýþittiðim halde duyamýyorsam, Koþtuðum halde yakalayamýyorsam, Baðýrdýðým halde duyuramýyorsam sesimi, Peþinden yas tutmak boþuna hayatýn… Madem öyle býrak her þeyi kendi haline.. Su akar bulur yolunu nasýlsa… Çýrpýnýp durma daha fazla, batýyorsun anlasana… Ara bul sen de eksik olan ne varsa… Bul ki ersin ruhun huzura...
s_L@vini@ 17.10.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
s_Lavinia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.