Biz seninle bir denklem gibiyiz, çözülemeyen bir geometri sorusu sanki, Farklý açýlardan baþlýyoruz ve kesiþme noktasýnda buluþuyoruz, Ben sana doksan derece düþüyorum, sen kýrkbeþ dereceyle sabitleniyorsun bana, Bazen ayný kümenin elemaný oluyoruz, bazen farklý kümelerdeyken kesiþiyoruz, Her sayýya bölündüðümde sen çýkýyorum, sen toplamlarýmýn sonucu oluyorsun, Kesirli sayýda pay veriyorlar beni sana, iki bilinmeyenli bir denklem oluyoruz, Beni birle çarpýyorlar, seni bana bölüyorlar, Her sonuçta bütün oluyoruz, ne seni benden ayrýrabiliyorlar nede beni senden... Ve, Ýki bilinmeyenli bir denklem koyuyorlar adýmýzý, Aslýnda biz tek bilinmeyenli bir aþk’ý yaþýyoruz...
Not; Bir konuþma esnasýnda yazýlmýþtýr.... Þair Ceketli Çocuk/Ekim 2oo9
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özgür Havuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.