MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Lila









ne vakit aþýk olsam
beyaz giyinir harflerim
nabzý yüreðinden fýrlayan her satýrý
gözlerinden tanýrým
ondandýr kalemle kardeþliðim
ne vakit bir özlemle buluþsa içim
ukala kesilir dudaklarým
þair olduðumu sanýrým






sabah saatin sen vakti
umursamaz bir uykusuzluktan kalkýyor çocuk telaþým
rüyasýna pusu kurduðum saatlerim yine seni çalýyor
al yanaklý bir gelindir zaman dudaðýna benzeyen
uzanýp öpsem turuncuda boðulacak bir þafaða boyanýyor
vakitsiz bir iklimdir her takvim yapraðým
avuç için gibi aþina düþlerimi besleyen
kabuðunu attým kalbimin yýlan yanýný
karanlýðýmý yýrtarak ýþýðýna boya yeniden
baygýn bir uðultuyla saðýrlarý oynasýn aþk katilleri
ellerimde cam umutlar
can bulmaya geldim gözlerinden




aklýmla kalbimin can pazarýdýr
bütün ayrýlýk saatleri
senden olmayan hiçbir þeyim
parmaklarým ayaklarýma düþman olduysa
bil ki ‘’seni seviyorum’’un iþaretidir



yollarda kimliðini kaybetmiþ biletsiz bir yolcu kadar ýssýzlýðým
kalbimin pasýný mavi sularýna býrakarak gözlerine yüzüyorum



rengi atýyor batmaya iç çeken akþam güneþi
kýrmýzý rujlu dudaklarýyla el ele tutuþuyor siluetlerimizden bulutlar
çatlayan dudaklarýmýzda güneþi söndürüyoruz maviden
sevdaya demleniyor kýyý özleminde can çekiþen sahil kýzýlý çaylar
çingeneler pembe dilekleri kýrmýzý güllerle doldurduðunda
us’lanýyor yeniden
kendi heyecanýnýn anaforunda boðulan yüreklerin dikenleri
sevdanýn coþkusunu bastýrma acizliðine yatýyor serin dalgalar
ayak bileklerinde gülümsemelere çiziliyor yüzümüzün haritasý
ve bütün coðrafyalarda ’mavi’ sadece ’umut’ kokuyor






senden aldýðým nefesleri çekiyor tren odalarý
ve adýný yazýyor bütün istasyonlar
neydi seni raylara zincirleyen
beni çocukluðuma döndüren þey
aceleci bir kavuþmanýn orta yerine atarken kendini adýmlar
ellerinde keman
Aþk’a nakaratý deli bir þarký hazýrlýyordu kaldýrýmlar
þimdi avuçlarýnda kumlarýný düþüren aðýr bir zaman
söyle sevdiðim!
kaç ömür daha esecek
sokaklara saçýnýn telinden beste çýkaran bu rüzgâr





þimdi ýssýz bir otogar vedasý içimde aðlayan çocuk
beni senden götüren her noktaya hüzün ekiyor adýmlarým
gözyaþý kendi senaryosunu yazýyor nereye düþeceðini bilmeden
yürek efsunu sözlerinin ezberinde can çekiþiyor aklým
garip bir tesellide sönüyor kalbimin yangýnlarý
artýk biliyorum;
‘’bu bir ayrýlýk deðil bir kavuþmadýr’’




Faik Danýþman

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.