MIZRAP VE TEL

MIZRAP VE TEL
…..ablama…

sarýlýp bedenine hoyratça
gitmeliyiz diyordu durmadan...

/sormaz mý sevdiklerim
nereye böyle, biz olmadan/

bir gün
onlar da, gelecekler yanýna
dedi ses , güven bana
yürüdün kan kýzýllýðýnla
O’nun peþi sýra…

oysa, her þey, ne kadar güzeldi
geçen zamanda…
sen ki , hem mýzrap hem teldin
hayatý, çalar çalar söylerdin
gündü, güneþliydi sende vakit her zaman

tenine yakýþmayan
sevmediðin, o sarý rengi, nasýl giydin ?
beyazlar içinde, salýnamayan bir beyaz güldün

yolcularken seni hasrete
gözlerin söyledi her þeyi
bundan gayri, ne söyleyebilirdi
havada asýlý kalan sözler

sustu duvarlar, sen gibi
dayanak omuzundan yoksun
soluksuz / çöküverdi evin birden

merdivenlerdeki, ayak seslerinin neþeli yankýsý
duyulmuyor artýk
evler de ölürmüþ ahh...bilmezmiþiz !

çöl kuytularýnda þimdi bahçen...
vâhan yitik
fesleðenlerin kokmuyor artýk
boynunu bükmüþ menekþeler
zenginliðin, devâsa gölgesinde deðil leylaklar
kurudu, zeytin aðacýn senden sonra
þimdinin içinde, yalnýz dolaþýyor dünden hâtýralar
ölü çiçekler deriyorlar bizlere

gürül gürül suda, nasýl yandý ateþ ?
hâlâ aklým almýyor…

söz kilitlendi ýssýzlýðýn içinde
talihsiz alýnlardan biriymiþsin kaderde

içimizde kanat vuramýyor kuþlar
senden kalan daðýnýklýktan
yarým artýk gece uykularýmýz
hayat kör, saðýr, duyulmaz sende artýk sesimiz

ateþin düþtüðü yer bizdeyken
nasýl paylaþýlýr ki acýlar ?

siyah beyaz dünyamýz /da
maviyle yeþil, kucaklamýyor birbirini
dayanýlmaz sýzýyla uyuþmuþ kollarýmýz

korkulu bir rüyâ olsa bu, uyansak
etrâfýmýzý saran, kara bulutlardan sýyrýlsak
akýyor gibi görüp, umular ýrmaðýný
bizimkisi / aynada kendini kandýrmak…

Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: