Y Ö N

menzile varýþý, meçhûle yanaþýk !
iki gemi yolcusu biz
kabulleniþin sessizliðinde
eskiyi dillendirmekten yorgun / yoksunduk

deli maviydi önce, ufuktaki umut ;
dalgalarýn ninni sesiyle,
bilinmezi/ görülmezi uyuttuk !
kafamýzda yarattýðýmýz cennet ;
yanýlsamalara mahkûm,
son’un kederini, hazýrlýyordu bize
farkýnda deðildik !

üstümüzdeki geceyi açamadýk,
göremedik yol fenerini / tutamadýk önümüze !

söylenmemiþ sözleri, perdelerken dil
ruh býraktý elden tâkâti,
vehimler istilâsýndan düþtü yürek
karaya vurdu sevgi !

boþlukta, amaçsýz
ayrý yönlere bakar oldu gözlerimiz !
acý bir haber gibi, çaldý kapýyý ayrýlýk
siyah beyaz renklerimizi, çok geç gördük !

cýlýz bir fýsýltýda artýk, ayak seslerimiz
sen deniz, ben sahil olup, el ele
bir ömür boyu bakýþamadýk…

Hâdiye Kaptan
(...gerçeklerle yüz yüze gelememek bitirir her iliþkiyi ; açýk olmalý dil, suskuya gelmez sevgi)



(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: