YANIK HAZİRAN

giderdin, bozulurdu yaþamdaki büyü !
zorlaþýrdý, yaþamaya katlanmanýn gücü
her seferinde;
uðuldayan bir çýð kalýr arkanda !
bomboþ sokaklar düþerdi, kalabalýk yalnýzlýðýma…

bozkýr aklýma sýðdýramadýklarýmda
durmayan, bir firâri tedirginliði, deler içimi
kýsýlan bir lâmbanýn ýþýðý düþer içime
gecenin kapýsý açýlýr günümde
çaðrýsýz girerdi gözlerim içeri !

karanlýk, dilsiz gecede uzar yollar
duygusuz gölgelerde
varamadýðým yerde dururdun
öfkem patlar birden, bilenir diþleri !
tövbelere durdururdu içimi

gelirdin / gözlerin yarar karanlýðýmý !
yaþanmýþlarýn sýcaðýnda;
yeniden uyanýrdým bahara
her yer güllük gülistanlýk olurdu...

susamýþ bir bedevî gibi
içerdim yeniden,gözlerinden gençliði…

için için kanayan, bir su var içimde þimdi
aþamadýðým teller dikenli
ve uçurum, sýnýrýn iki yaný !

kabuðunu kýramayan ben’le
yaþayamayacaðýz belki bir daha
o yanýk haziraný
seni unutmaktan, ölesiye korkuyorum oysa!

Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: