Y A L A N !

Yalan deðil sevdiðim, aþkým hakîkat inan
Ýnan ki sevdalýyým, sana fedâdýr bu can
Can bedenden çýkmadan, gel yüreðime uzan
Uzan kal yamacýmda bu gönül sana liman.

Liman liman dolaþtým görmedim böyle canan
Canan candan öteymiþ, hislerim leb-i umman
Ummanlar söndüremez, içimde oddur yanan
Yanan bir köz misali, kor yüreðim can revan.

Can revan bir hiddetle sana uzandýðým an
An be an geriledin, yok oldun ayan beyan
Ayan beyan aþikâr, sevdadan arta kalan
Kalanlarý toplarken, enkaz yüreðim talan.

Talan olmuþ vahdetim, kalmamýþ bende güman
Gümaným senle gitmiþ, senle tükenmiþ derman
Dermanýmdý ellerin, gözlerimdi aþk dolan
Dolan da bak hâlime, ahvâlim beter yaman.

Yaman bir elemmiþ bu, görmemiþ böyle cihan
Cihana geleli can, akýtmadý bunca kan
Kan revan gözyaþlarý, aþka aðar bu çavlan
Çavlan olmuþ duygular, sana seyirlik seyran.

Seyran eyle ezâný, zulmün mühürlü ferman
Fermana boynum ince, emrin tenimde buhran
Buhranlarda yüreðim , avaz avaz pür figan
Figanýmla çýð düþer, dayan ey gönlüm dayan.

Dayan þimdi yüreðim, dert küpü mesken-i han
Han karanlýk, han ýssýz, bir yolcu arar handan
Handan açmýþ gözünü, ey gâfil artýk uyan !
Uyan kör uykudan, bak, aþkým koca bir YALAN !.


Þengül CENNET
3-7-09


Sosyal Medyada Paylaşın: