KÂMURAN
Bir þems-i canan için kendinden vazgeçti can
Dolandý uðrun uðrun peþinde yýllar boyu
Tek buselik makama ermek için sil baþtan
Gözünden esirgedi beden zâr-ý uykuyu
Ben böyle deðildim yâr, har deðildim doðuþtan
Ýnþirah haram bana, gümrah kederden kuyu
Muzlim akýbetine yâr eyleme kâmuran
Þimdi çýk yüreðimden, loþ gönüllerde uyu.
Dokunma yüreðime, avuçlarýn pür intan
Tükendi gözlerimde beþeriyetin soyu
Artýk yadeller fettan, edep ahmakýslatan
Giderek çirkinleþti gönülçelenin huyu
Ýblisin entarisi sana biçilmiþ fistan
Kuþan da gel öylece, yanýlmasýn kör duyu
Ýkrah suretinle gül, galipsin ya kâmuran
Þimdi coþkun debiyle aðsýn zaferin suyu.
O yüce azametin can alýcý, mutantan
Mil çekti gözlerime, uyuþturdu duyguyu
Müptela meylimle ben darbe yedim zem oktan
Leylâ misali hâlim, unutturdu sorguyu
Sandým ki her yer güllük, her adým bir gülistan
Gönle mihmân eyledim sevda denen olguyu
Þimdi aðu meyanla þahmaransýn kâmuran
Elbet unutmaz dimað tecrübe-i bulguyu.
Zuhr-u þemalin ayyar, için fesat, þarlatan
Nasýl da çözemedim ayan beyan vurguyu
Oysa ki fire verdi sarfettiðin þer bühtan
Ýçre sindiremedim özdeki yanýlgýyý
Ne çare ya mezalim aþka baðladý çoktan
Pervane eyledi yâr, çevre cihan uyduyu
Alkýn sanma kendini, kârýn sana kâmuran
Þimdi temâþa eyle, can alýcý vurguyu.
Bencileyinle dolu, tünediðin kabristan
Masmavi sema deðil, þimdi gözler kopkoyu
Bir þans daha verilse uyanmaz mý her yatan !
Hepsinin aþktan yana mühürlenmez mi oyu
Ýflah olmaz alayý, sevda payansýz destan
Nasýl kaldýracaklar, tahta üzre dolguyu
Paye alma kendine, sehimlenme kâmuran
Nasýlsa sýðmayacak, veballerinin boyu.
Þengül CENNET
12 – 07- ‘10
kâmuran : Arzusuna, isteðine kavuþmuþ, mutlu
intan: Kokuþmuþ, mikrop
inþirah: Ferahlýk
gümrah: Gürbüz
muzlim : Karanlýk, beliriszlik
mutantan : Görkemli
ayyar: Dolandýrýcý
bühtan : iftira
Alkýn : Aþýk erkek
payan: Sonu olmayan
sehim : Hisse
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.