BEN BENDE DEĞİLİM YÂR!

Bilmem unuttun mu ki, ne sözler vermiþtin yâr
Yâr bu kadar kolay mý böylesi terk-i diyar
Diyar diyar dolaþtým Leyla’yým akl-ý firar
Firarlarda yüreðim, ben bende deðilim yâr.

Yâr burada arama býraktýðýn yer bomboþ
Bomboþ gönül otaðým, ati’min güneþi loþ
Loþ ufkumun menzili, akýl berduþ,ruh sarhoþ
Sarhoþ gönül yýkýðým,ben bende deðilim yâr.

Yâr! Yok gözlerindeki aþkýn þavký... ýþýltý
Iþýltýsýz dalgalar,matemde suskun martý
Martýlar bile küskün, çýðlýklar susa aktý
Aktý gözde ýrmaðým, ben bende deðilim yâr.

Yâr bak ýssýz sedasýz, sus’lar düþmüþ sözüme
Sözümü yasa boðdum,ahlar sýzar özüme
Özümü býraktýn ya o kýyamet közüme...
Közlerde düþ yanýðým,ben bende deðilim yâr.

Yâr hasretin sarýp da ekmek arasý azýk
Azýk ettim ahýmý, gönül hicrandan bezik
Bezik yorgun yüreðim, onca umuda yazýk
Yazýk ey can kýrýðým! Ben bende deðilim yâr.

Yâr telâfisi olmaz, yýktý bunca hezimet
Hezimete dayandý, ‘aþk’ dediðin eziyet
Eziyet mübah mýdýr, reva mý böyle illet?
‘Ýllet aþk’a çatýðým, ben bende deðilim yâr.

Yâr bu sana son kez ‘yâr’ deyiþimdir, bilesin
Bilesin ki; gözlerin gözlerime deðmesin
Deðmesin yüreðime ne bakýþýn, ne sesin
Sessizlikte bitiðim, ben bende deðilim yâr.


9-3-09


Sosyal Medyada Paylaşın: