‘’sevdalýydýk…sevdalýydýk
yaþamaya sevdalýydýk
yangýnlarýn arasýnda
dostluðu andýk…’’
kaybolan…
iþçi babalarýn
akþamlarý eve dönüþ yolculuðuydu
çocuklarýn gözlerindeki bayram sevinci
azýklarý sevgi, sevgileri ter kokusuna banýlmýþ
yavrularýnýn gönlünde yatan kahramanlardý
samimiyetine riya karýþmayan
tek gerçekti aynadaki yüzleri
bir yaný yar, bir yaný dosttu
saða/sola can deyip sarýlan analarýn…
yakýlan…
emekçi insanlarýn, yaþam kavgasýna inat
her dönem, yeni bir kargaþaya gebe býrakýlacaktý
güle-oynaya geçmeyi öðreniyorken zaman!
ille de canýna okunacak/çomak sokulacaktý
huzur içinde akýp giden devranýn…
postal izlerinin lekesi sinerdi mevsimlerin alnýna
iþlenen vukuatlarýn vesikalýk fotoðraflarý
her ay’ýn yakasýna ayrý ayrý asýlýrdý
siyah-beyaz karelerde…
en çokta eylül alýrdý hissenin aðýr tarafýný
zehir-zemberek küfürler ederdi aðýz dolusu
yaðlý urganlarda yiðitler sallanýrken
mayýs’ýn asýk yüzünde…
ve temmuz!
türküler tutuþurken kucaðýnda
baþýn öne eðerdi, yerin dibine girerdi
çýðlýklarý sararken alevler…
çalýnan …
yalnýzlýklarý vurmaya yeltenirdi aþk(!)
tenhalarda unutulmuþ mutluluklarýn
ufak-tefek kýrýntýlarý ile yetinilirdi
köþe baþlarýnda tuzaða düþürülmüþ
yeni yetmelerin hayalleri
can verirdi sahipsizliðin kollarýnda
kimsesiz bebekler doðardý kaldýrým taþlarýnda
güneþ, her sabah utanarak uyanýrdý
gök’ün yüzünü yararak…
birbirlerini çok seven(!)
aldanan ve aldatan
sevgilileri kucaklardý dünya
en çok ihaneti baðrýna basarak
-sadakat-ý tekmelerdi/zulme alkýþ tutarak…-
Cömert Yýlmaz