Bu gece sadece bir kalem ve bir boþ kaðýt eþlik etti geceme, Bir satýr bile yazmaya mecalim kalmadý, Ýki çizginin oluþturamadýðý bir ben vardým her satýrýn baþýnda, Sonlarýna indikçe senin hayalin, Ve hayalinin resmini çizen gözyaþlarým….
Karanlýðýn içerisinde kaybolurken adýmlarým, Geride býraktýðým umutlarýmýn gözyaþlarý deðiyordu parmak uçlarýma…. Kaldýrýmlarda aðlayan bir çocuðun masumiyeti kadar, Yalansýz bir gerçeðin içinde ilerliyordum…