Ve aşk gitmeyi bildi benden…

Hasreti koynumda kucakladým,
Ve aþk gitmeyi bildi benden…

Sonsuzluða doðru yürüyorum her gece,
Kapýmda ayrýlýk ateþi yanýyor,
Her gören tanýyor beni,
Üzerimde ki yamalý elbiselerden…
Ve her þeye geç kaldýðýmýn farkýna varýyorum,
Gönül yoluna giden
Son trenide kaçýrdým sonunda…
Bahçelerde renk renk açabilmeyi çok isterdim,
Ama sonbaharlara terk edildim,
Kavaklar döküyor yapraklarýný baþýmdan aþaðý,
Bahar gelmiyor, günlerim hep aðýr bir kýþ geçiriyor…

Hangi þehre adým atsam,
Yaðmurla uðurlanýp yaðmurla karþýlanýyorum,
Ve sonunda beyaz bir örtüye buluyorum her yaný,
Ardýmda ayak izlerimi býrakarak ayrýlýyorum .
Beklediðim hiçbir durakta bulamýyorum ve,
Hiçbir þehir vermiyor seni bana…

Gözyaþý karýþmýþ bir gülümseme düþüyor dudaklarýma,
Gözlerimde çaresizliðin belirtisi,
Ceplerimde umut birikintisi,
Yüreðimde hasretinin acýsý,
Karýþmýþým dertlerin içerisine,
Mezarýnýn baþýnda,
Bekliyorum bir gün çýkýp gelmeni….
Bu hasret,
Bu özlem,
Ve yaþlýlýðým fazla yaþatmaz beni…

Þair Ceketli Çocuk
25 Mayýs 09
02:58

Sosyal Medyada Paylaşın: