sýrf gözlerine benziyor diye
dün gece yeþile çalan bir ormaný ateþe verdim
ömrümden yüreðine gün taþýyan
bütün karýncalarýn katili sensin
kapatýp perdelerini ibadetine eðilen her secdeye
halkalarýný koparan kibirli bir iblise özendin
oysa ayaklarýnýn dibinde zikir getiren yerdim
dudaklarýma adýný ezberleten sularý çoktan affettim
çýðlýklarýnda hüzün daðýtan martýlarla derdim
sýðýnmadým korkusuna vakitsiz götüren hiçbir ecelin
ölüme yaslanan cümleleri nefes gibi içime çektim
kirlerini sahillerime býrakan dipsiz bir girdaptý gözlerin
zehir sunsa da her öðünüme kanayarak içtim
ne zaman sireniyle uzaklaþan bir gemi görsem
ben kýrýklarýný alnýna çizen umutsuz bir yolcu
sen ellerinin boþluðunu býrakan umarsýz sevgiliydin
oysa seni bir dine baðlanýr gibi sevdim
gövdemi kemiren aç gözlü kurtlar senden hediye
yaðmuruna avuç açan baþaklarýmý nadasa verdim
sarardý otlarý gönül baðýmýn
kýrýlan dallarýmýn rüzgarý sendin
tozunu yutarak yürüdüðüm yollarý sarsan geriye
sabýr tesbihleri gibi kendine çekerdin
kalbime ektiðim güldün sadece dikenini gösterdin
oysa seni her andýðýmda yavrusunu yitirmiþ bir kuþ gibi inlerdim
sýrf sana yazýlýyor diye
içimden gizlice firar etmiþ bu mahcup satýrlarý
gönderilmemiþ mektuplar niyetine
terleyen ayazlarýn avuçlarýna kan rengiyle boyadým
vasiyetimdir;
ayný kefene sarýlsýn benimle bu þiirim
ayný katlin vacibine soyunuyorken kelimelerim
ayný cehennemde can çekiþerek yansýn
gözlerimi kapadým
heybemde ölüm þekeri
almayýn
tatmayýn yakýn þimdi!
gözlerim durgun bir ölüm denizi
dokunun
korkmayýn sakýn þimdi!
gayrý ýsýrmam teninizi
Faik Danýþman