ARTIK ÇOK GEÇ

Ne yapsam boþ biliyorum seni unutamam
Dindirmek için bir parça yokluðunun acýsýný
Baþka yerlerimi kanattým ben
Hep baskýndý , hep keskindi yokluðundaki yara
Ýçin için acýdým için için aðladým ben

Aldattým elbet soyutu somutla
Baþka coðrafyalara göç ettim
Yaðmura kar giydirdim
Yaþadým uzakta
Sonbahara yordum bu halimi
Yaz geldi yine unutamadým...

Belki müebbettir yokluðun bende
Affý olmayan bir esirlik
Ölümü beklemekten baþka çare olmayan
Keþkelerden örülü bir piþmanlýk voltasý
Ýki tarafý uçurum olan bir rüyadýr

Gitmek geliyor içimden
Sana benzemeyen iklimlere
Sövmek geliyor gece yarýlarý
Hatýraný destekleyen herþeye
Öyle beterimki öyle hüzünlü

Belki iþkenceydi bana gidiþin
Yok olmamý istedin belki
Belki kiralýktýn hüzün adýna çalýþan
HÝç þüphe etmeden sevdim
sen beni çarmýha gerdiðinde artýk çok geçti
Ben çoktan öldüm




Sosyal Medyada Paylaşın: