yerine bir avuç Deniz
bir de Karanfil býrakabileceksen
içimde ki cenazeyi kaldýrabilirsin
yýrtýlýp saçýlan tesbih taneleri gibi daðýldý mürekkebi ömrümün
sabretmek çatlayan teniyle saçlarý aðarmýþ zamana kaldý
hangi þehre sýðýnsam sönük lambalarýyla gecesi oldu her günümün
ardýna düþüp güneþine dokunmak baþtan yalan bir masaldý
ne vakit geçmiþine bir sus payý içirsem de süngerine gönlümün
kara cübbeleriyle yas tekrarý saatler zafer tefleriyle kapýmý çaldý
yorgunum aðýrlýðý kadar dünyanýn
say ki hiç doðmadým
annemin karnýnda çýrýlçýplak üryaným
kesik yollarý bütün avuçlarýn
kaybolan çizgileri karanlýða ben boðmadým
delik cebimden çoktan düþürdüm ömrümü
her yeni yaþýma yokluðunun zehrini kattým
düþün ki gökkubbenin altýndayým
ayaklarým su çekiyor
su ayaklarýmý çekiyor
yarým bir ay çengeline takýyorum iplerimi
kapatýnca gözlerimi ýsýnýyor göðsüm
göðsüm ýsýna kapatýyor gözlerimi
anlýyorum ki yanýndayým
ayaklarýmý biraz daha seviyor kalbim
aðaçlar her yeþile çaldýðýnda vaktidir ölümün
dökene dek her yapraðýný yas’ýndayým
nerede yarým bir öykü bulsam içine sýzýp üzerime mutsuz roller giydirdim
aðlamak öykümün önsözünü yarým yamalak raflara býrakanlarla doldu
tebessümlerime güneþ indiren hiçbir ýþýðý kara sularýma çekemedim
çektikçe ölüm oltalarýný sana yaklaþan saatlerim biraz daha çoðaldý
budadým yüreðimin aðaçlarýný sana benzeyen hiçbir gölgeyi sevemedim
kanat takmýþ cümleleri giyinmiþ kuþanmýþ yüzleriyle öksüz bayramlar aldý
her yirmi üç nisanda yüzler gülüþlerine yeni bir yurt bulurken
ben bütün tören alanlarýnda çocuk ölürdüm
yeþil bir bayrak örterdi üzerimi gözlerinden
yapraklar kavuþur yeþiline tuzlu yaðmurlar içerken
sayfalara adýný býrakýr kendi içime düþerim
bir daha gelmeyecek solgun bir iklim artýðý olurum
þiirimi alýr mutsuz biten bir kitabýn son mýsrasýna eklerim
bitkinim sýkýlganlýðý kadar bir çocuðun
üzerimde istemekten çelik yelek
dilencisiyken düþ yorgunu yolculuðun
üzerimde pas tutmuþ kederinde yýrtýk bir sevmek
gözyaþý duvarýyým yürüyen her duraðýn
düþün ki buz tutmuþ bir göl yüreðim
üzerimde derin çizikler býrakýyorsun
ben suyun altý
sen üstüsün bütün camlarýn
buðusuna isimlerini yazýyorum nefesimden bütün ölümlerin
boynuma taktýðým harflerle gece yarýsý kesiliyor þahdamarým
eyy! saçlarý deniz kokan sevgili
dudaklarýmý býraksam avuçlarýna
gözlerinde ki Haziran’a içimdeki cenazeyi gömebilir misin?
Faik Danýþman