Bana ölümü sevdiren en sevgiliye
güneþinden korkup usulca ayaklarýndan çekilince gölgeler
ayaza kesilir rengi teninin
gövdene çarpan her mevsim zemheri
arasýna sakladýðýn ýþýðýný çalarsýn kapanan kirpiklerinin
soðuk odalarýyla içine okyanus sýðdýran zihnini bir karanlýk döver
mum kokusunda hatýrlarsýn doðmadan öldürdüðün bütün sevgileri
heyelan sanýrsýn sabrýna düþen telaþlý taþlarý
durmadan ayaklarýnýn altýndan kayarak kaybolur her yer
yüreðini emziren aðýtlara yorarsýn dinlediðin bütün ezgileri
nereye dönsen dilsiz bir duvar
kimlere baksan konuþan mezar
gözlerinin ýslandýðý nehirlere vakitsiz bir kuraklýk çöker
içi boþalýr hayra saydýðýn aklýný kemiren karanlýk geceleri
yapraðýný toplar sonsuz kavuþmaya yeniden takvimler
dilin þaþýrýr bilmediðin bir sorguda kendini yenileyen heceleri
inatçý bir ayrýlýða býrakýr dileklerini bütün saatler
üvey babalýk yaparsýn her aynada aklarýna saçlarýnýn
bir fahiþe gibi sýzarak habercisi olur alnýnýn çizgileri
ecel göðsünün üstünde dans eden çocukluðu öldürüp
usulca kalbinden öper
açlýðýný etinle bastýrmaya gelince toprak yutmuþ böcekler
mavi alevli bir yangýna kapanýr gözlerinin perdeleri
bir ihanete yeltenerek ihbarcýsý olur bütün uzuvlar
akrep ezberini bozar yelkovan susar
þaþýrýr kendini geçmiþe kurulan yalan saatler
affýna sýðýnýrsýn günah heybeleriyle gezdiðin bütün yerleri
ne toprak doldurur boþalan iliklerini ne Tanrý affeder
dilencisi olursun camlarý kýrýlan tüm gönül dergahlarýnýn
saðýný uzatýrsýn ellerinin soldan verilir ceza defterleri
yaþam kýlýcýný çekip kýnýndan yeni bir takvim belirler
sonrasý hangi yöne dönsen sadece alaya duran çiçeksiz bahar
zehrinde yýkanan aciz bir efkar
diyorsun ki bir þarký nakaratý kadar kýsaydý ömür
yeniden dünyaya gelebilseydim
belki bir piþmanlýk ipine tutunurdum
korkunun kendini astýðý yerdesin artýk
hoþ geldin yolcu
þimdi senin içinde beyazýnda Can verecek kurþuni bir yer var!
Bana sonsuz aþký miras býrakan en sevgiliye
Faik Danýþman