“Hiçbir nefis yoktur ki üzerinde bir takým koruyucular bulunmasýn...” Tarýk Sûresi, 4. ayeti
Sonbaharýn sonu sýra
Sýralanýr dizeler
Düþer vakte düþün nârý
Çaðýl çaðýl gözeler
Bulut bulut buðularda
Yudumlarda mezeler
Çýkar göðe dalga dalga
Ruhlar tende gerilir
Gecelere Þýhahmet’in
Akkorlarý serilir
Bir üzerlik tüter durur
Vurur beni murt beni
Kalýr yurdum çok geride
Alýr baþka yurt beni
Yer içimi için için
Ýçten içe kurt beni
Gün gözleyen gözlerimde
Dakikalar devinir
Devinir de Þýhahmet’tir
Ben gülünce sevinir
Doludizgin tay seðirtip
Çýkar gelir yerinden
Þýhahmet’tir eser gelir
Rüzgâr gibi derinden
Ýlmek ilmek ýþýk saðan
Köþelerin birinden
Göz yorgunu þakaðýmda
Muhabbeti belirir
Muhabbet ki âlim kere
Âlim olsa delirir
Omuz verse koca daðlar
Temeline köküne
Ýnme iner kuytu kuytu
Derviþ Baba yüküne
Avucunun içindeki
Dokuz mührün tekine
Altý âlem altý günde
Seyrân baðý izlenir
Doksandokuz adýn tadý
Hûhûlara gizlenir
Ýlm-i simyâ gözbebeði
Dünya malý sorulmaz
Bir borandýr dal kýlýcý
Dur demekle durulmaz
Bir lâhzaya umman sýðar
Bin adýmda yorulmaz
Aþar gelir taþar gelir
Gönül meþke bilenir
Eba Yusuf buyruðudur
Hâk rýzasý dilenir
Ak sakalý mavi gözü
Sak göðsümü yutanda
Pek heybeti uzun kolu
Yüreðimi tutanda
Çalap görür sýk kaþýný
Birden bire çatanda
O âlemden bu âleme
Nice salýk taþýnýr
Taþýnýr da tan vaktinde
Kirpiklerim aþýnýr
Þýhahmet’tir secdeler ki
Sevgilidir der bülbül
Þýhahmet’tir Elif Lâm Mim
Nûn sýrrýnda bir bülbül
Þýhahmet’tir Kaf Daðý’nda
Gonca gülde her bülbül
Elif der de yüz görümü
Miski ile demlenir
Ak muþtular dergâhýnda
Yâ Sabýr der emlenir
2 Mart 2008 // T A R S U S
Hakan Ýlhan Kurt