Baba:
“Ayça gýz göyçe gýz atam sözüvle
Sene bað eyledim harsým özüvle
Damarýmda seyir daþgýn ganýmsýn
Deyim ki göyümsün meyim közüvle”
Kýz:
“Ay ata göy ata söze gelmiþem
Özümden öteye öze gelmiþem
Þol alem dolanyýr dolub boþalyýr
Uruhum görünmez göze gelmiþem”
Baba:
“Uruhun görmeye görüm çaðý mý
Çiçeh çiçeh açan gövnün baðý mý
Nevbahar cevheri gülþen arýmda
Ol hakkýn nimeti bal mý aðý mý”
Kýz:
“Bal denen Hâk ilen aðý Hâk ilen
Rahmet ki gövnümün baðý Hâk ilen
Nice mihman aþký uðraþ eyleyib
Mecnun çölü Ferhat daðý Hâk ilen”
Baba:
“Göyçe gýz gözümsen özüm tezesi
Berzahta ganadým zikrim mezesi
Evvelce gelmeyib usum þaþýrttýn
Deli çað meyvesi tövbe gözesi”
Kýz:
“Ay ata özüvne nefsim tezedir
Bilirem að alným zikre mezedir
Ol nefes Hâk yolu tolun vermiþem
Men müren Gurtbala mene gözedir”
16 Mayýs 2008 // T A R S U S
Hakan Ýlhan Kurt