GURBET...

Vagonlar geçer penceremden,
Katar katar götürür þehrimi benden.
Bir acý hüzün kaplar semayý,
Baþlar her gece gurbet yeniden.

Dillerde lal kalýr, aydýnlýkta karanlýk,
Dardayým, dört yaným baþka seyranlýk.

Sýzýlar çalar gönlümden sýzýlar,
Ahenksiz bir bando, cesetler dinler.
Hayat, iki kadeh bir yatak,
Fikri hür, vicdaný hür esirler.

Daðlarda gam kalýr, ballarda zehir,
Zordayým, tükenir her gece bu þehir.

Ziyalar kaçýþýr kapýmdan,
Hüzme hüzme çekilir aþkýn týnýsý.
Bir katran kokusu eþiðimde,
Ýþte hasret , ve gurbet diðer yarýsý.

Serimde ah kalýr, canýmda ateþ,
Yorgunum, ýsýnmaz tenimde güneþ…


M.Abdýrgan
18.01.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: