çýnayaz gece ýlýklaþýrken avuçlarýmda
umut düþer
dua yankýlanýr semaya...
fersah fersah adýmladýðým deniz
büyüyor gözlerimde yapayalnýz
ki dertliyim ve biliyorum
yasladýkça yorgun ruhu maviye
dikilir önüme ölümün en kýzýlý
iç isyan niyetine
çöle düþmüþ kayýp bedeviyim
kervanýný kaybetmiþ
umutlarý koyduðu heybesini bulamayan
bir dua
bir temenni yolcusuyum
hicretini arayan
sahipsizliðimi topluyorum sokaklardan
küçük bir çocuðun unutulduðu
gözlerine nem düþen
yüreði ayaza bulanan
yaþlý bir adam halinde
sýzlarken yüreðine dokunamayan parmak uçlarým
silemiyorum yaðmuru gözlerimden
alaz bir sancý doðurup
yarýnsýz kalýyorum sabahlara
ey sevgili
vurulduðum göðe deðsin kirpiklerin
beyaz bir güvercinin havalanýþý gibi
ve girdiðim topraða alýn çizgilerini göm
birleþtiði vakit seninkiyle
elbet bitip esaretim
hasretimi baðýþlar Tanrým
ki
yakýlmýþ bir mavi feryadýn
avuçlarýna sinmiþ dua kokusunu sevdim...
Harun PEHLÝVANOÐLU