Vurup kapýyý gittiðin anlardan kaldý bu naðmeler... Yaslanýp cama dinledikçe þu mahzun ser, Ve göðünkiyle yarýþtýrdýkça damlalarýný gözümün, Anlamlarýný erozyona kaptýrýrdým her sözünün, Hep ilk notasýna yakýnsayan böyle bir þarkýdýr hüzün.
Bu havada yoldaþ olur seferime belki yalnýz sokaklar, Liyâkatsiz ayak izlerimi ardýmdan yýkýyorlar. Fani barýnaklardan daha ýlýktýr, yeniden görünse yüzün, Ket vuramaz seferime zahir muhalefeti güzün, Saðanaðýn ortasýnda boþ tezgâh açmak gibidir hüzün.
Þimdi varsýn unutulup gücensin tüm diðer muhibler, Hayatla muhakeme savaþýndayken bu mazlum ser. Bunca gani olanaktan daha kýymetli olur döndüðün gün, Hazaný ve kýþý meçhul kýl, ilkbahar çiçeði gibi görün, Böyle hayallere iltica etmeden dinmiyor hüzün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
atlantis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.