İlletim…
ÝLLETÝM…
Serum beni uyuttu.
Evet bir genç omzuma dokunuþ ile uyandýrdý.
Uzun zamandýr hiç böyle tuhaf hissetmemiþtim kendimi, sanýrým iyi hastayým.
Sen anlamýþtýn, kimse anlamadý oysa.
Uyuya kalmam normal mi metroda?
Ýlk defa bu kadar yaþlý, bu kadar sahipsiz hissediyordum bir küfür gibi eskimiþ yalnýzlýklarýmý...
Tek bir söz kadar anlamsýz, bir andan’mýþ kadar aptal, bir yol kadar baðamsýz...
Özgürlük kadar yalan, sevmek gibi sahipsiz, bir þiir kadar yalnýzlýðým, ben anýlar kadar hissiz, ölümcül aþk kadar zehirli, bir grup gibi, ötedeki bir kalp gibi, solcu bir ýþýk gibi, ýþýk dolu avucu annem kadar yüzü nurlu, babam kadar çaresiz...
Çocukluðum yoksun, yoksul soba kenarý evde elektrik yok, umutlar mum ýþýðýnda yanýyor, okul fiþlerinde Ali ata bakmaktan usanýp, oya topu býrakmak zorunda kalýyordu.
Sokaðýmýz bir kýþ ayazýnda, ýþýklarda mendil satan çocuðun elleri kadar üþümüþtü, sonra sokaða bahar gelmiþti.
Sen müberra ablanýn üst katýna taþýnmýþtýn, mart ayýnda suya düþen cemre ile nisanýn ilk yaðmurundan üstüme üç beþ damla olup, yolunu þaþýrýp, yaðmýþtýn...
Renklerin alfabesi gibisin her karþýlaþtýðýmýzda, yeþil giyiyordun dün sabah, baharý sokuyodun aklýma...
Çiçekli elbisen stabiliteli yaz baþlangýcýnda sararýyordu.
Sonbahar da göçüyor yaðan kar ile, kýþ ortasýnda ben kanserin bir hastalýk olduðunu senden sonra öðrenmek zorunda kaldým, nasýl bir canavar olduðunu bu hastalýðýn anlattýn bana...
Çaresizliðini peþine takarmýþ genç yaþta, yýkarmýþ insaný, cahildim çaresizdim ve ben seni çok sevmiþtim, yalnýzlýðým benim, illetim, ben seni çok sevmiþtim...
Yunus Yaþar
26.12.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.