Ayten…

Hicaz’a boðulduk, sevdanýn katili Keman eþliðinde...
Hep bir mazi hatýrasý yüreðimizde Ayten...

Kimselerden habersiz sevdim seni, her gecenin karanlýðýnda Ayten...

Ýnce sazýn sýzýsý doðuyor þimdi sen diye, doðradýðým yüreðime...

Düþtük Ayten yürekten ,gökdelenlerden düþercesine...

Kýrýldýk Ayten ayaðýmýzýn altýn’da param parça olan kadehler gibi...

Son sözü söyledik ,incindik Ayten sözcüklerin boynu bükük halleri ile...

Umudu tükenmez sanýp harcadýk Ayten, arsýz ve savurgan...

Ayten mevzumuz burada bitsin be!

Üzülmesin dalýnda serçe...

Güneþ yüzünü dökmesin her günüme...

Ayten ne olur gelme!

Geliþlerinin gölgesi altýnda ezilmeye tahammülüm yok!

Sahi çok mu güçsüzdüm Ayten;

Taþýyamadým mý nazýný,göz yaþlarýný?

Oysa hamal ettim sevdamý Ayten...

Nasýlda kestin benim yüreðimi...

Ah ulan ah be Ayten!

Hicaz çalma artýk kemanýn yayýný yüreðime saplama...


Raký gibisin Ayten; sabahlarý baþ aðrýsý oluyorsun, geceleri meyim mezem rakýma durmadan katýk oluyorsun...
Su gibisin Ayten; susuzluktan ölüm sebebim...

Yetmez mi öldürdüðün Ayten, yetmez mi...

Yunus Yaþar

24/04/2023

02:27
Sosyal Medyada Paylaşın: