Ben soðuðu üstüne giyinmiþ bir adamým. Ceplerimi karýþtýrýrken unuttuðum resmini bulmak zor.
Hiç bir resim gamzenden geçen ömür çizgimdeki ayrýlýk mahkumu adamý da resmedememiþti.
Yýllar sonrasý resmine bakýnca aklýma; kýyametler koparan gülüþün ve daðlarý yýkan o sözlerin geldi.
Resimdi iþte, sen deðildin ya! Tüm ezgiler galibiyetinin türküsünü hala neden söyler ki? Yoksa benim maðlup olmam, güzel resmine bile yetmedi mi?
Bak þimdi ve sevin. Yüzüm kýrýþýk, saçým sakalým birbirine karýþýk.
Bak yüzüme ve bedduan tutmuþ mu söyle? Kabul görmüþmü o makamdaki ahýn? Bak þimdi ellerim de kýrýldý kollarým gibi. Dizlerim de benden habersiz kalalý çok zaman oldu.
Meðer ben aslýnda çoktandýr yokmuþum. Ta ki, resmini sakladýðým yeri hiç unutmadan býraktýðým yere dokunana kadar ve resmine bakýp bakýp göremediðim yýllarý unutana kadar. Yunus Yaþar 07.07.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
ynsysrogluu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.