Sanıyorsun…

Sevmek týlsýmýný yittirmiþti.
Ben kendimi bile sevmiyorum artýk.
Yalana,
Dolana,
Battýk gemilere kapýlýp gittim görmüyor musun?

Orada bir ev var þimdi.
Evin sadece ýþýklarý sönüyor diye içinde yaþýyorum mu sanýyorsun?

Bulut yok,
Hayat yok...
Cesedim var diye nefes alýyorum mu sanýyorsun?

Aç kalýyor,
Susuz kalýyorum diye üzülüp duruyorsun.
Sen ölüden farkým olduðunu mu sanýyorsun?

Rengim soluk,
Benzim kaçýk,
Perdelerim açýk,
Iþýk odamýn duvarýna aþýk diye,
Iþýðýn ölmeyeceðini mi sanýyorsun?

Besbeter hallerim sehpada,
Sýrasýný bekler dar aðacým avluda,
Bir çýkýþ var diye beni sehpadan kaçar mý sanýyorsun?

Ölümü aðzýna alýp sakýz yapanlarla,
Ölümün kokusunu sürenleri bir mi sanýyorsun?

Gözümde ýþýk yanýyormuþ diye,
Beni evde var mý sanýyorsun,
Beni yaþýyor mu sayýyorsun?
Söylesene,
Sahi, sen beni ne sanýyorsun?

05.09.2022
Yunus Yaþar
Sosyal Medyada Paylaşın: