en çok teni dökülürmüþ insanýn
çürürken göðsünde zamanýn þavký
isli bir sürme çekerken gözlerine gece
özlem gelir oturur hasret parkýna
h/y/üzün tutulmasýnda ay
naz elbisesini giydiðinde düþler
saklanýr güneþin kollarýna
ve bir kadýn kanatlanýr gökyüzüne
içkinin son yudumudur sarhoþ aþk
i mgenin arka bahçesinde...
kurgusuz buluþma yerlerinde beklenensin
ahþap masalý salaþ bir meyhanede;
taþ plaklarda yad ederken sahibinin sesi
yýllýk çýnarýn dökülen yapraklarý arasýnda
kýrýk ahþap salýncaðýnda kýr kahvesinin
kurgusu yok hayatýn
ne zamanýn
ne saatin
dört yapraklý yoncadýr aþk
çýkagelsen yaðmurla
omzuma yaðsa elin…
ne zaman romandan bir sayfa aralasam
þiirler içini býrakýr yazýlanlara...