Yolculuk;
açarken dalgalarý Haydar Paþa vapuru
pasýný döküyor hasret denize, usul usul...
þehir geceyi bekliyor incelen göðsünde
sokaklar yaðmuru
yýldýzlar ucu yanýk mektuplar ki
düþlerini avutan dolunay durgun
ve insan olmak ne zor
soyunurken takvim yapraklarý...
kayýp son vagon
telaþlý insanlar
bavula sýðan birkaç üst baþlý aný
yüreðe týkýþtýrýlan özlem
mavi bir kadifeye uzanmýþ
sere serpe hayat
gözlerinde sabýr taþý
sonrasý
sokak köpeðine takýlý yalnýzlýk
kulaðý markalýsýndan
insanlýk boyna takýlý künye
mevki, soy, þan
dönen devran
garda uyuyan hülyalý insanlar
elleri ölüm gibi göðsünde baðlý
trenler geçiyor
hayat geçiyor
ölüyor raylarda zaman...
hayat;
saçlara dolaþýk bir þarký
mevsim sarýsýnda
raylarda hýzla çarpan
yarým þiir
edalý bir beste
efkarlý bir güftede
tutkulu aþkla süzülüp giden tren
bir nefes bir nefes daha aldý
çekti dumanýndan
uðradýðý þehirlere býrakýp hasret seslerini
ardýna bakmadan...
sevgilim;
ne giyse üstüne hayat
yakýþmýyor sensizlikte
içim çýplak
düþlerim pas
üstüne bastýðým kaldýrým ýslak
Ýstanbul baþýma yaðýyor
kaçak bir sigarada soluklanýyor ruhum
martýlar dalgakýranda dalmýþ uykuya
þiirleþirken an...
gözlerim sarkýyor pencereden
kirpiklerimde birikiyor yol
büyüyor sensizlik
yüzümde yaðmur
saçlarýmda rüzgar
içime akýyorsun
ve film þeridi
geçen her zaman
ve her manzara
sensizlik/ kimsesizlik
bekleyen
yanýmda...
yaðmur, trenle ben sözlerle ýslanýrken zamana yazdým seni...
Neslihan Yazýcýlar
Fotoðraf Emre Nallar
Ýstanbul - Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.