susmaz bahar

susmaz bahar

sarýlýp cemreyle bir candan ötekine
göz düþürür gök damlasý uyanýr toprak
çiçekler boy verir kucaðýnda kuþlar
aðaçlar tomurcuk türkülerde
rengarenk bahçelerde gözlerimiz.

can dertleþtikçe yaþamýn altýndan üstüne
yapraktan kanatlara bütün dillerimiz
birbirimizle yarýþýrýz kim daha çiçek yüklü?
çýplak ayaklarýmýzla yeþilden yeþile
gülden bülbülle dallarda sevincimiz.

böyleydi köyden þehre yaþam sevincimiz
yaþlýdan gence el ele bir dünyamýz vardý.

duyuldu bilinmez sesler seher vaktiyle
kimi rüyada kim derinde insandan insana
bekleneni kararttýlar, parlattýlar süngüleri
çarpýyor kapýlara camlara hükmün dili
karþýlýyor sokak da gençleri acý gürültüsü.

bulanýr nilüfer serinliðinde akan bahar
yanar postal altýnda, tüfek gölgesinde günler
daðýlan parçalarýmýz toplanýr üþenmeden
utanmadan gömerler sýr içinde köklerimizi
tarihin kara defterine, vay sayfa sayfa vay.

iþte bu yüzden susmaz bahar sevgilim
tohumlanýr topraða kalbimdeki mor sümbüller
sýrf bu yüzden aþk eksilmez ömürden.

zeki kýrhan

Sosyal Medyada Paylaşın: